Prymas Hlond - Myśli na każdy dzień - październik

Szczegóły

Opublikowano: sobota, 02, październik 2021 23:24

Odsłony: 681

Z Kardynałem Prymasem Augustem Hlondem na co dzień - oprac. ks. Stanisław Kosiński SDB,
Ląd nad Wartą, 1990. - PAŹDZIERNIK

1. Niech was ma w swej opiece wszechmocnej wniebowzięta Królowa Polski i wszechświata! Czcijcie Ją serdecznie i codziennie odmawiajcie jej święty różaniec.

2. Na drogę swych posłannictw zabierzcie różaniec i niech was otacza opieką ta Zwycięska Pani, która także za dni naszych ściera swą dziewiczą stopą głowę węża kusiciela.

3. Modlitwa różańcowa jest modlitwą potężną. Każdy Polak powinien odmawiać różaniec. Bądźcie i wy szerzycielami różańca. Tą bronią pokonamy zło.

4. Różaniec święty to zbroja duchowa dawnych i nowych czasów. Odbywajcie swoje nabożeństwa różańcowe i ten różaniec odmawiajcie gorliwiej niż kiedykolwiek.

5. Dzisiaj, gdy nadchodzi godzina, że wszystko jest w rękach Matki Najświętszej, błagajmy Ją o ratunek dla świata codzienną różańcową modlitwą, a Ona Zwiastunka życia - poprowadzi nas do Zbawiciela.

6. Nie tylko w miesiącu październiku odmawiajmy różaniec, ale niech ten pobożny zwyczaj przeniesie się na miesiąc następny i wszystkie miesiące roku. Niech ta modlitwa stanie się naszym ulubionym zajęciem, niech rozbrzmiewa w kościołach, kaplicach, i owszem, niech jej szept słyszany będzie w domach rodzinnych i warsztatach pracy.

7. Różaniec nas zbawi, różaniec wesprze w trudach codziennego życia. Wróćmy do różańca na co dzień, a odnajdziemy pokój Chrystusowy, jakiego „świat dać nie może".

8. Katolik żyje z Chrystusem i w Chrystusie. Trzeba mu wtedy iść z Chrystusem przez świat, dobrze czyniąc.

9. Życie z wiary przejawia się w czynie, i to w czynie, który jest Bogu na chwałę, a człowiekowi ku pożytkowi: „Po tym was poznają, żeście uczniami moimi, iż będziecie mieli miłość ku sobie".

10. Obowiązek miłosierdzia spoczywa z nakazu miłości bliźniego na każdym katoliku, a ilość i jakość dzieł miłosierdzia jest miarą wartości społeczeństwa chrześcijańskiego.

11. Chrześcijańska akcja charytatywna dla swych pobudek nadprzyrodzonych nadaje wszelkim dziełom dobroczynnym cechę akcji bezinteresownej, która najlepiej koi rany i do Boga prowadzi.

12. Owiani głęboką wiarą, wzniosłą miłością bliźniego, duchem radosnego poświęcenia się dla biednych pełnijmy cuda miłosierdzia i nimi uzdrawiajmy świat, zarażony nienawiścią i samolubstwem.

13. Niechże miłosierdzie świadczone ubogim, wyprasza zmiłowanie Boże pomarłym!

14. „Tydzień Miłosierdzia" jest przedsięwzięciem tak szlachetnym, tak wzniosłą akcją społeczną i tak szlachetną służbą Bożą, że wszyscy wszelkimi sposobami dopomóc mu powinniśmy do zupełnego powodzenia.

15. „Tydzień Miłosiedzia" ma być kursem praktycznej miłości bliźniego, i narodowej solidarności, szkołą zmysłu społecznego i odpowiedzialności za losy Rzeczypospolitej.

16. „Tydzień Miłosierdzia" wzywa do ofiarnego czynu, a czyn miłosierny jest probierzem miłości.

17. W ciągu „Tygodnia Miłosierdzia" i na przestrzeni całego roku niech się w duszach dopełni i w ofiarach dokona cud miłości i braterstwa jako zapowiedź odrodzenia, szczęścia i wielkości.

18. W Polsce serca przeobrażone miłością stworzą cud zgody. Ale trzeba bezustannie torować drogę braterskości, a solidarność narodową realizować jako powszechną i nieprzymusową służbę społeczną!

19. Codzienność należy oczyszczać z egoizmu, z obojętności na cudzą niedolę, z łakomstwa i wygodnictwa.

20. W praktyce chrześcijańskiego życia musimy przywrócić pryzmat przykazania miłości bliźniego. Gruntujmy braterstwo polskie i powszechne! Ratujmy polskiego człowieka! Otoczmy opieką rodzinę polską!

21. Młodzieży polska! Potęgą twego ducha niech rosną twe szeregi i niech je do triumfów Bożych wiedzie święte Stanisławowe Pacholę!

22. Nie powinniśmy ustawać w modlitwie i propagandzie misyjnej. Chodzi o realizację Odkupienia na dalekim świecie.

23. Wielka idea misyjna, na wskroś katolicka i wszechświatowa, ogarniając świat cały, przyczyni się do zbratania ludów i złączy je naprawdę w jedną owczarnię pod jednym Pasterzem.

24. Wierzący katolik wspierać będzie misje nie tylko ze względu na swoją korzyść duchową, lecz przede wszystkim dlatego, żeby zaspokoić najgorętsze pragnienie Jezusa Chrystusa, aby Krew Jego ludzkość całą odrodzić mogła, darząc ją Bożym synostwem.

25. Obraz Kalwarii łączy się ściśle z obrazem trudów i mozołów misjonarzy katolickich. Oni to przez zasiew Ewangelii zbierają jednocześnie obfite plony płodnego posiewu Krwi Zbawicielowej.

26. Także w kwestii misyjnej należy unikać względów rasowych i narodowych, choćby wysubtelnionych do pozorów słuszności.

27. Ruch misyjny nigdy nie stanowił przeszkody dla innych przedsięwzięć katolickich, lecz przeciwnie wzbogacał zawsze i zapładniał życie katolickie siłą twórczą najczystszego ducha Chrystusowego.

28. Nie żałujcie ofiar i poświęcenia dla misji, bo to wszystko co dla misji uczynicie, do Ojczyzny powróci. To, co naród na misje wydaje, czy to w ofiarach pieniężnych, czy w poświęceniu temu wzniosłemu celowi najlepszych swych synów, wraca doń w postaci deszczu łask Bożych, na które może nigdy nie byłby w inny sposób zasłużył.

29. Niech modlitwa na intencję misjonarzy wyjedna każdemu z nas u Boga ducha prawdziwej chrześcijańskiej pobożności, która jest podstawą szczęścia, pokoju i ładu w narodzie.

30. Potęgą dobroci pokonamy piekło nienawiści. Ofiarną miłością wykażemy natężenie swego chrześcijaństwa i powagę swej godności narodowej.

31. Z różańcem w ręku módlcie się o zwycięstwo Matki Najświętszej.