Prymas Hlond - Myśli na każdy dzień - grudzień

Szczegóły

Opublikowano: sobota, 04, grudzień 2021 21:05

Odsłony: 745

Z Kardynałem Prymasem Augustem Hlondem na co dzień - oprac. ks. Stanisław Kosiński SDB,
Ląd nad Wartą, 1990. - GRUDZIEŃ

1. Katolicyzm w Polsce jest wiarą narodu i religią mas. W każdej doli był Kościół z ludem polskim, a lud z Kościołem.

2. Ten Kościół jak w Polsce Chrobrego, tak w Polsce Ludowej, zwarty około swych Pasterzy, nie jest niczym innym jak samym narodem, który wszczepiony w Chrystusowy pień życia, przeżywa Ewangelię jako najgłębszą osnowę swych dziejów.

3. Wielkość Polski to wielkość duszy polskiej. Wielkością i siłą narodu jest wiara w Boga.

4. Te narody będą przewodniczyły w odbudowie ludzkości, które zdecydowanie podejmą się realizacji Bożych zasad we własnym życiu.

5. Przodować można tylko wyższością ducha.

6. Dla jednostek pokuta to zwrot do Boga, zerwanie ze złem, spowiedź sakramentalna, pielęgnowanie życia nadprzyrodzonego, poprawa, praktyka cnót chrześcijańskich.

7. Nie w modnych hasłach, lecz w duchu chrześcijańskim znajdą ludy klucz do wewnętrznej równowagi i do pokoju międzynarodowego.

8. Bądźmy niezłomnymi wyznawcami wyższości ducha nad materią, człowieka nad przyrodą, Boga nad stworzeniem.

9. Każdy powinien być w swym zakresie i na swój sposób apostołem Królestwa Bożego.

10. Nie podawajmy na poniżenie Kościoła, który jest mistycznym Ciałem Chrystusa i arką zbawienia.

11. Kochajmy bliźniego, kochajmy go w prawdzie i czynie, bo inaczej próżna jest nasza wiara, nieprawdziwe jest nasze chrześcijaństwo, podeptana nasza własna godność ludzka.

12. Życie polskie może się rozmaicie układać pod względem społecznych ustrojów, ale duch jego musi być Chrystusowy.

13. Królestwo Boże jest duszą narodów. Ludy nie ożywione Królestwem Bożym zamieniają się w trupy.

14. Nie dałby spodziewanych wyników wielki trud odnowy, gdyby narodowi brakło Chrystusowej prawdy i sakramentów Odkupienia.

15. Zasadniczym posłannictwem Kościoła jest głoszenie Słowa Bożego oraz przenikanie człowieka i społeczności nadprzyrodzonymi siłami.

16. W ręku Królowej o Niepokalanym Sercu spoczywa Wszechmoc wieczna, a u Jej boku stoi żadną troską niezłamany św. Józef, strzegąc sprawy Chrystusowej jako Patron Kościoła Powszechnego.

17. W pokorze i mocy Ducha Świętego budujmy Królestwo Boże i „szukajmy sprawiedliwości jego, a wszystko inne będzie nam przydane".

18. Jak przez wieki stoi Polska przed żłóbkiem Bożej Dzieciny, w której nadal widzi urok życia, zapowiedź szczęścia „księcia pokoju". Jak przez wieki spieszy Polska przez głuszę zaśnieżonych dróg do kościołów, by w pasterce wyśpiewać swą duszę Bogu, a serce nasycić tajemnicą tej nocy.

19. Dziś więcej aniżeli kiedykolwiek dla Polski żłóbek to świt, a to Dziecię to wódz, a Chrystus to Król, to Bóg, to droga i zbawienie.

20. Na tle rozprawy duchów lepiej rozumiemy żłóbek Chrystusowy i związek Dzieciny Bożej z życiem i losami dziejów. Więc kolęda brzmi jak hołd i służba, jak przysięga i hymn na cześć królewskich sztandarów Chrystusa.

21. Bez Dzieciny na sianie wilia nie byłaby wilią i nie miałaby sensu. Jej treścią jest Bóg, który w żłobie leży. Bez tego misterium wiary nie sprawdziłby się czar szczęścia wigilijnego.

22. Obejmując spojrzeniem pełną prostoty i prawdy scenę Bożego Dziecięcia w szopce, odnówmy w duszy zasadnicze wierzenia, że z Chrystusem rozpoczęła się pełnia czasów i pełnoletność ludzkości.

23. Świetlane jutro Polski w wizji wigilijnej to triumf i błogosławieństwo odwiecznej w Narodzie idei Chrystusowej oraz przewodnictwo w odbudowywaniu kultury odradzającego się świata.

24. I my idźmy do Betlejem! Idźmy z kolędą, jako polskim wyznaniem wiary. Idźmy z hołdem narodu i państwa. I nie odejdźmy od żłóbka, aż zrozumiemy, że tajemnica pokoju, szczęścia i wielkości złożona jest w Bogu i w naszej dobrej woli.

25. Niech w odnowionym przybytku ojczystym i w sercach polskich mieszka Słowo, które Ciałem się stało - i niech będzie po wieki nowych dziejów Rzeczypospolitej Panem i natchnieniem.

26. Nowe czasy pojmujemy nie jako grób ducha, lecz jako wyzwolenie człowieka z jarzma grzechu.

27. Pragniemy przeżyć tajemnicę wybrania Polski jako godzinę nawiedzenia Pańskiego, wierzymy bowiem, że przez Polskę spełni się Miłosierdzie Boże nad chorym kontynentem.

28. Będziemy dalej rozorywać ugory życia, odgruzowywać serca, zdzierać zaćmy myślowe. Wśród burzy, która dziejom nowe koryto żłobi, będziemy kształtować wierzącego człowieka, wspartego na Bożym przykazaniu.

29. Nasze polskie dzieje, nasza tradycja narodowa zrosły się z Kościołem i ukształtowały się duchem Chrystusowym. Zachowawczy instynkt narodu każe nam w tej chwili przełomowej wybierać Chrystusa, Jego prawo i Ewangelię.

30. Jutro Polski będzie wielkie i szczęśliwe, bo oparte na trwałych wartościach moralnych narodu i opromienione łaską oraz błogosławieństwem Stwórcy.

31. A wszystko i zawsze, za ojców przykładem, z Matką Najświętszą i w Jej służbie, z Chrystusem i Jego Krzyżem, z Ewangelią i jej świętym prawem, z „jednym, świętym, katolickim, apostolskim Kościołem" i jego błogosławieństwem.