Prymas Hlond - Myśli na każdy dzień - styczeń

Szczegóły

Opublikowano: niedziela, 02, styczeń 2022 13:10

Odsłony: 706

Z Kardynałem Prymasem Augustem Hlondem na co dzień - oprac. ks. Stanisław Kosiński SDB,
Ląd nad Wartą, 1990. - STYCZEŃ

1. Pod berłem słodkiego Króla wieków, pod opieką Wszechwładnej Wspomożycielki Wiernych, w świętości życia, w porywie modlitwy i czynu patrzmy ufnie w przyszłość, gdzie nam Opatrzność gotuje szczytny udział w dziele zbratania i odrodzenia świata.

2. Dla Polski sprawa katolicka jest ściśle związana z jej misją dziejową. Ona stała zawsze na straży kultury zachodu. Tę świadomość musimy w sobie rozbudzić i dla tej myśli – jako Polacy katolicy pracować.

3. Trzeba odrzucić wszystko co jest płytkie, powierzchowne, co robione na pokaz. Do głębi ducha musi zejść ten, kto chce zakon Chrystusowy apostołować. Herezją zewnętrznych czynów jest tak pojęte apostolstwo.

4. Od uporządkowania własnego życia musi zacząć ten, kto chce apostołować.

5. Apostoł musi mieć wiarę w zwycięstwo głoszonych zasad. Św. Jan woła: Haec est Victoria, quae vincit mundur, fides nostra" – Oto jest zwycięska myśl, którą opanuje święta wiara nasza.

6. Wszystkie programy odrodzenia spełzną na niczym, jeśli nie będą oparte na Chrystusie.

7. Przez słuchanie Mszy św. i przez częstą Komunię św. uświęcamy swoje życie, pogłębiamy swój stosunek do Boga i wiary, czerpiemy moc i siłę, abyśmy byli pełnymi katolikami.

8. Są trzy sposoby apostołowania dla sprawy Bożej: modlitwa, praca i cierpienie. Cierpienie to najtrudniejsze apostolstwo.

9. Módlmy się, aby Bóg błogosławił (nam) w wielkich chwilach i opatrzność szła z nami dziś i poprzez wieki.

10. Polska katolicka wtedy będzie błogosławiona, kiedy na jej gościńcach dziejowych przyświecać będzie słońce prawdy Bożej.

11. Żyjcie, pracujcie, brońcie tej wiary, twardo stójcie przy swoich wierzeniach, a wiara będzie wam ostoją i rękojmią, że wywalczycie sobie to, co się wam słusznie należy.

12. Odrodzenie Polski może być tylko w Chrystusie.

13. Zwycięstwo jest po naszej stronie, gdyż po naszej stronie jest miłość i Chrystus.

14. W takim duchu trzeba wychowywać dzieci, młodzież, człowieka – w duchu miłości do Chrystusa.

15. Dobroć to złoty klucz do serc ludzkich. Pod wpływem dobroci otwierają się serca ludzkie jak kielichy kwiatów pod wpływem promieni słonecznych.

16. Dobroć stanowi największą siłę na ziemi. Dobroć dokonała więcej nawróceń, niż gorliwość, niż wymowa i uczoność.

17. Dobroć stanowi najskuteczniejszy środek w oddziaływaniu duszpasterskim. Wzorem tego jest nam Chrystus Pan, który „przeszedł przez ziemię dobrze czyniąc". Źródłem Jego dobroci to Najświętsze Serce, które umiłowało wszystkich bez wyjątku.

18. Wzorem dobroci to Najświętsza Maryja Panna i Jej Niepokalane Serce, pełne macierzyńskiej tkliwości i dobroci.

19. Dobroć nasza niech się przejawia w osobistym miłosierdziu. Przez to pociągniemy jeszcze więcej ludzi do Chrystusa. „Religio immacula et munda est visitare pusillos".

20. Należy okazywać jak najwięcej dobroci dzieciom. Wszak już nasze przysłowie mówi: „Dziecko za rączkę, matkę za serce".

21. Po spustoszeniach wojennych dźwigamy religijność narodu. Jednym z warunków powodzenia jest uprzystępnienie wiernym głębszego przeżycia myśli liturgicznej naszych nabożeństw, a zwłaszcza Przenajświętszej Ofiary.

22. Przednią funkcję w zbiorowej służbie Bożej wyznaczył Kościół śpiewowi. Niestety w świątyniach naszych często ani śpiew na chórze, ani ludowy śpiew wiernych, ani gra organów nie są poważnym wyrazem modlitewnej treści misteriów religijnych. Należy dźwigać muzykę kościelną.

23. Nie dość pisać, znać i śpiewać z głębi modlącej się duszy. Trzeba pisać, grać i śpiewać ze znawstwem, poprawnie, w duchu Kościoła.

24. Kto na wyznaczonym posterunku nie daje z siebie wszystkiego, jest zdrajcą sprawy Bożej i naraża na niebezpieczeństwo innych.

25. My Polacy winniśmy pamiętać zawsze, że religia katolicka jest nierozerwalnie złączona z uczuciem miłości dla naszej Ojczyzny. Kto kraj swój kocha prawdziwie, ten łączy w swym sercu te dwa wzniosłe ideały: Bóg i Ojczyzna.

26. Nie wystarczy powiedzieć: „Jestem dobrym Polakiem", a przy tym być głuchym na odgłos dzwonów kościelnych. Nie wystarczy powiedzieć: „Kocham swój kraj", a przy tym patrzeć okiem obojętnym na ten wspaniały przybytek Boży".

27. Historia nasza wskazuje nam najwyraźniej, że cała kultura polska jest przepojona ścisłą łącznością tych ideałów.

28. Myśl katolicka pojmuje prawdziwe odrodzenie człowieka jako odrodzenie przez łaskę Bożą. Dopiero taka dusza, przez którą przepływa strumień łaski Chrystusowej jest zdolna się odrodzić i jest naprawdę katolicką i Chrystusową.

29. Odrodzenie narodu musi iść przez odrodzenie serca, a odrodzenie serca to dzieło łaski Bożej.

30. Odrodzić się może naród polski tylko przez Chrystusa.

31. Wychowawca daje z tego co ma. Jeżeli ma serce dziecka urobić duchem katolickim, sam tym duchem musi być przejęty. Jeżeli więc chce, by dziecko pokochało zasady życia katolickiego, musi sam etykę katolicką w swym życiu ściśle przeprowadzić. Kto bowiem w prywatnym życiu poniewiera zasady chrześcijańskie, nie może ich skutecznie wpajać innym.