Rekolekcje Oazy Rodzin 16-18 marca 2012

Szczegóły

Opublikowano: sobota, 01, wrzesień 2012 00:00

Kasia i Robert

Odsłony: 2038

Idylla (dom rekolekcyjny) przywitała nas w piątkowy wieczór ciepłem serc pary odpowiedzialnej - Sylwii i Włodka. Pobyt tutaj rozpoczęliśmy kolacją, a rekolekcje następującą tuż po niej Mszą świętą i wspólną modlitwą wieczorną przed wystawionym Najświętszym Sakramentem. Wtedy też dowiedzieliśmy się, że tematem przewodnim dni skupienia są słowa św. Augustyna "Miłość to wierność wyborowi". Opieką duszpasterską otoczył nas ksiądz Czesław, który służył swym pośrednictwem tym, którzy mieli potrzebę oczyszczenia duszy. Pierwsza noc w ciszy i z dala od codziennego gwaru dała radość upragnionego odpoczynku.

W sobotni poranek przywitało nas błękitne niebo i śpiew ptaków. Kolejny dzień rekolekcji rozpoczął się wsłuchiwaniem w Słowo Boże podczas namiotu spotkania - tak, jak kiedyś Mojżesz, teraz my stanęliśmy w Jego obecności. Przy śniadaniu mieliśmy kolejną okazję nawiązania nowych znajomości. Niesamowitym doświadczeniem było "budowanie domu" z cegiełek oznaczających wartości, a następnie dzielenie się swoimi doświadczeniami, przeżyciami i planami - dało nam to poczucie ściślejszego zawiązania wspólnoty z tymi, którzy mają podobne do naszych problemy i radości. Źródłem i szczytem dnia była Msza święta, podczas której kazanie wygłosił ksiądz Czesław mówiąc mądrze i pięknie o wierności wyborowi na swojej drodze kapłańskiej i naszej małżeńskiej. Czas obiadu służył pokrzepieniu ciała i kolejnym rozmowom. Czas wolny poświęciliśmy na kontemplowanie piękna przyrody, w którym wiosna okazywała całą swoją krasę. Po południu spotkaliśmy się w kręgach - rozważaliśmy fragmenty Pisma Świętego, dzieliliśmy się doświadczeniami oraz przemyśleniami odnoszących się do tematu rekolekcji. Po umocnieniach duchowych przyszedł czas i na te dla ciała - wspólna przepyszna kolacja. Sylwia i Włodek odegrali scenkę parodiującą nieporozumienia wynikające z różnic pomiędzy myśleniem kobiet i mężczyzn - przypomniały nam się niektóre nasze kłótnie spowodowane niezrozumieniem intencji. Następnie usiedliśmy do dialogu małżeńskiego - praktykowanego od zawsze w Domowym Kościele; tym razem oparty był na treści listów, które każdy z nas napisał wcześniej do małżonka wymieniając to, co najbardziej w nim ceni i za co chce podziękować. Chwile te były dla nas bardzo cenne, ponieważ niestety bardzo rzadko mówimy sobie o swoich zaletach i jak odkryliśmy jest to sposób na spędzenie bardzo udanego wieczoru. Na koniec dnia uczestniczyliśmy w adoracji Krzyża Chrystusa - znaku największej miłości i oddania bez reszty innemu człowiekowi. Kameralny nastój, przejmujące komentarze i możliwość indywidualnej modlitwy współmałżonków otoczonej zanurzonym w modlitwie śpiewem pozostawiła w nas poczucie emocjonalnej łączności i zaufania Zbawicielowi, który z radością i mocą wchodzi w nasze życie i je uzdrawia.

Niedziela była kolejnym pięknym, słonecznym i radującym serce dniem. Wejście do namiotu spotkania pozwoliło nam zanurzyć się w miłosiernej miłości Boga Ojca i braterskiej przyjaźni Jezusa w Duchu Świętym. Kolejne pyszne śniadanie - nieodmiennie zadziwiał nas stół bogaty różnorodnością smakołyków. Spotkanie w kręgu było trochę krótsze, ponieważ pełniąc dyżur gospodarczy musieliśmy przygotować jadalnię do obiadu. Ks. Rafał wygłosił konferencję rozpoczynając myślą, że słyszeliśmy już wiele słów na temat małżeństwa i przygotowując się nie wiedział, co ma do nas mówić, a następnie tak pięknie poprowadził temat, że ujął w nim wiele trafnych myśli. Bardzo spodobało nam się to, że rozpoczął i zakończył konferencję cichą osobistą modlitwą - sam na sam z Panem, którego myśli miał nam przekazać. Mszę świętą koncelebrowali ks. Czesław i ks. Rafał. Po kazaniu nastąpił bardzo wzruszający moment odnowienia przysięgi małżeńskiej: najpierw wszyscy jednocześnie powtórzyliśmy słowa przysięgi, a następnie podchodząc procesyjnie do księży składaliśmy sobie szeptem obietnice i wyznania, po których ksiądz przytulał nas do siebie, jak gdyby cały Kościół otaczał nas życzliwością i pomocą na dalszą drogę wspólnego dochodzenia do świętości. Było to piękne zwieńczenie wspólnych dni, które pomogły spojrzeć na siebie jakby od nowa i cieszyć się darem, jaki dostaliśmy od Pana w osobie naszego współmałżonka.

Chwała Panu za tych kilka dni wśród ludzi pełnych życzliwości, z daleka od gwaru ulic, życia i naszego nieuporządkowanego wnętrza. Chwała Panu, który natchnął ks. Franciszka Blachnickiego pomysłem zbudowania wspólnoty oazy rodzin - dla nas jedynej drogi ku niebu dającej konkretne narzędzia umacniania małżeństwa, przezwyciężania kryzysu i budowania jedności w nas i między nami. "Wszystko mogę w Tym, Który mnie umacnia"

Zobacz również galerię zdjęć z tych rekolekcji.