ARI Image Slider

IV Niedziela Wielkanocna

„Wielkość kapłańskiej służby"

„Chrystus powiedział do uczniów swoich: „Idźcie więc i nauczajcie wszystkie narody, udzielając im chrztu w Imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego. Uczcie je zachowywać wszystko, co wam przykazałem. A oto Ja jestem z wami przez wszystkie dni aż do skończenia świata" (Mt 28, 10 -20).

Znamy toczące się nieraz dyskusje na temat kapłana – jakim powinien być. Wierni mają prawo stawiać nam wymagania. Słyszymy też oceny: „to jest Boży, Chrystusowy kapłan, on ma powołanie". A może słyszymy: „To chyba pomyłka, nieporozumienie. Czy naprawdę ten ksiądz jest powołany?". – Dyskusje takie toczyły się i toczą zawsze. Zawsze bowiem w ciągu wieków - od pierwszego powołania, którego dokonał Chrystus, dobierając sobie pierwszych uczniów, zwanych apostołami – toczyła się dyskusja i toczyć się będzie do ostatnich trąb, wołających na sąd Boży. Ale gdyby ci wszyscy „udani" czy nawet „nieudani" kapłani, których życie się poplątało i skomplikowało, nie uczynili nic innego, tylko choć raz głosili słowo Boże i choćby jedną tylko odprawili Mszę świętą, można o nich powiedzieć: warto było udzielić im święceń, bo dali Rodzinie ludzkiej dary nie dające się w swojej wartości ocenić. Życie kapłańskie nawet trudne, pełne przeciwności i słabości, ma wielkie znaczenie.

Czytaj więcej...

Uroczystość Najświętszej Maryi Panny, Królowej Polski

„Błogosławioną zwać mnie będą wszystkie narody"

„W dziejach myśli i planów Bożych, od początku istnieje wizja Niewiasty – Matki, obleczonej w słońce. Widziała Ją ludzkość zarówno oczyma upokorzonego przez grzech, naszego pierwszego rodzica Adama, jak również oczyma krwią zalanymi „drugiego Adama" – Jezusa Chrystusa, z masztu drzewa krzyża na Kalwarii. Widział Ją także swoimi oczyma w wizji przełomu dziejów – od męki do chwały ludzkości – Jan z wyspy Patmos, gdy umęczoną dłonią pisał w kopalni miedzi swą Apokalipsę i oglądał „Znak wielki na niebie".

Czytaj więcej...

III Niedziela Wielkanocna

„Co Kościół ma dziś do powiedzenia światu"

„Często mówi się, że Kościół nie ma żadnego programu społecznego, że czasom wielkich przemian, rewolucji, przewrotów i przebudowy – nie ma nic do powiedzenia. O, Kościół ma wiele do powiedzenia naszym czasom, tylko nie wszyscy o tym wiedzą i nie wszyscy umieją „czytać"! Z pomocą jednego tylko Listu świętego Jakuba moglibyśmy dokonać wielkiej światowej rewolucji, wobec której wszystkie dotychczasowe zgasłyby bez życia! Bo dotychczasowe rewolucje obracały się w sferze oręża, zbroi, materii, towarów, produkcji i nadprodukcji, rekordów ekonomicznych, a więc zdolne były poruszyć zaledwie maleńką cząstkę ambicji ludzkich. Natomiast „ewolucyjna rewolucja", do której zachętę możemy wyczytać w Liście świętego Jakuba Apostoła, jest rewolucją ducha. Jest przewrotem duchowym w człowieku, a więc procesem najważniejszym, zasadniczym i decydującym o wszelkich przemianach społecznych. Jeżeli bowiem ludzie pragną dokonać przewrotu ekonomicznego, a nie dokonają przewrotu w duszy ludzkiej, to „stary" człowiek zniweczy wszelkie osiągnięcia ekonomiczne.

Czytaj więcej...

II Niedziela Wielkanocna

„Wielkanocne promienie Bożej wiosny"

„Chrystus z Drogi Krzyżowej jest wodzem dla idących przez męki i cierpienia tej ziemi. A chociaż był wdeptany w błoto, to jednak pozostał świętym wzorem i zbawcą ludzkości. Blask krzyża wśród ciemności zatrwożonej natury mógł przerazić ludzi słabej wiary i małodusznych, ale wytrwali przy Nim ci, którzy nie przestali wierzyć wraz z Maryją, Janem i Magdaleną. „Wykonało się".

I dziś ogromny kamień odwalony z grobowca budzi myśl, że nie masz takiej niedoli i poniżenia, których nie zdołałby zwyciężyć duch wiary człowieka! Wiara w Zmartwychwstanie przywraca nam czyste oblicze dzieci Bożych! Każe nam zwyciężać ciało! Myślom ludzkim dodaje skrzydeł, aby „szukały tego, co w górze jest, a nie tylko tego, co na ziemi". Czynom człowieka nadaje wyrazisty charakter, aby malowały życie ludzkie czytelnymi, jasnym barwami, jak to widzimy w dziełach sztuki natchnionych mistrzów pędzla i dłuta.

Czytaj więcej...

Wielkanoc

„Niczym niezmącona radość Zmartwychwstania"

Chrystus Pan przez swoje Zmartwychwstanie obudził we wszystkich wielką, szczęśliwą radość. „Uradowali się tedy uczniowie, ujrzawszy Pana" (J 20, 20). Ileż radości doznała Maryja! Rzecz znamienna, że zniknęły wszystkie ślady straszliwej Męki. Pozostały tylko blizny, jako dowód przekonujący Tomasza. Ale nie było już cierpienia w duszy Chrystusa. Nie wspominał o doznanych krzywdach, nie czynił wyrzutów, wymówek, nie miał pretensji czy żalu do kogokolwiek. Gdy wertujemy cztery Ewangelie, porównując teksty i zestawiając je synoptycznie, aby odtworzyć obraz Chrystusa po Zmartwychwstaniu, nie znajdziemy tam nawet odrobiny bólu, smutku czy zawodu. Chrystus przeszedł do porządku dziennego nad wszystkim, co ludzie z Nim uczynili. Piotr w swych przemówieniach nawiązywał do Męki i Śmierci Chrystusa, ale Chrystus tak się zachowywał, jakby tego wszystkiego nie było... Ludzką słabość przerosła Miłość, a miłość budzi radość. Dlatego Chrystus, dokonawszy Dzieła, zleconego Mu przez Ojca, rozradował się niczym niezmąconą radością. Doznał ulgi, pokoju i szczęścia.

Czytaj więcej...

Wielka Sobota

„Nagroda wiernej Miłości"

Wielka Sobota i dzięki temu każda sobota jest dniem kobiet, nagrodą ich miłości, wiary i wierności. Gdy czytamy opis Męki, zastanawiają nas dyskretne ślady obecności kobiet na drodze Chrystusa Cierpiącego. Oto nieznana bliżej żona Piłata, którą nazywają Klaudią, ostrzega męża: „Nie czyń nic temu sprawiedliwemu, bom dzisiaj we śnie wiele cierpiała z Jego powodu" (Mt 27, 19). Inna, również dyskretna, nieznana, bezimienna, zastępuję drogę Chrystusowi i ociera Jego uznojoną twarz. Bierze od razu nagrodę swego czynu: „Vera icon" – prawdziwe Oblicze Pańskie – Weronika! Jest jeszcze gromada płaczących, zalęknionych, stojących z boku niewiast. Chrystus je ostrzega: „... nie płaczcie nade mną, ale same nad sobą płaczcie i nad synami waszymi" (Łk 23, 28). Ciągnie się pochód kalwaryjski aż na wzgórze, a niemal na każdym kroku dostrzegamy jak realizuje się to, co Bóg postanowił: „Ona zetrze głowę twoją" (Rdz 1, 15).

Czytaj więcej...

Informujemy, że witryna www.nspjmyslowice.pl używa tzw. plików cookies. Wykorzystywane są one do prowadzenia statystyk odwiedzin oraz w celu dostosowania wyglądu strony do danego użytkownika. Korzystanie z naszej witryny bez stosownych zmian ustawień przeglądarki oznacza wyrażenie zgody na przechowywanie plików cookies w urządzeniu końcowym użytkownika. Szczegółowe informacje można znaleźć w naszej polityce prywatności.

Akceptuję ciasteczka z tej strony.